O rasie
o rasie
"Przebywanie z kotem pod jednym dachem nie jest ani nudne, ani trudne… Warto z nim dzielić życie."
Claire Bessant
Smukły, pełen gracji kot o niesamowitym spojrzeniu? Ten opis może pasować tylko do jednego zwierzęcia. Kot rosyjski niebieski uwodzi wyglądem, a potem zatrzymuje serca opiekunów w swoich łapach dzięki wyjątkowemu usposobieniu.
HISTORIA
Koty rosyjskie niebieskie od dawna uchodziły za szczególne zjawisko, gdyż już w XVII wieku gościły na polskich dworach książęcych. Rasa ta nie potrzebowała mistyfikacji, ponieważ jej oryginalny fenotyp pozostawał zbyt długo w niezmienionym stanie. Kot rosyjski niebieski jest uważany za rasę naturalną – zabiegi hodowlane ograniczyły się w jego wypadku do niewielkich zmian w budowie ciała. Mimo iż podobny do kota europejskiego krótkowłosego, rozwijał się jako rasa niezależnie od niego. Do dziś nie krzyżuje się ze sobą tych ras. Ich nietypowe futro jest wynikiem warunków klimatycznych oraz izolacji środowiska, w jakim powstała. Według legendy koteczkę rosyjską niebieską posiadał car Mikołaj II, której powierzał największe nawet tajemnice państwowe. Dwie przedstawicielki tej rasy posiadał także papież Jan Paweł II w Watykanie. Do Polski pierwszy przedstawiciel odnowionej rasy został przywieziony w roku 1990. Był to kocur Ragdaj Czarus. Pod koniec roku 1991 zostały sprowadzone do Polski trzy kotki rosyjskie niebieskie, m.in. Ilia Akwamarin. Ragdaj i Ilia zostali rodzicami pierwszego miotu rosyjskiego niebieskiego w Polsce.
Koty rosyjskie niebieskie nim otrzymały tę oficjalną nazwę, były nazywane kotem niebieskim hiszpańskimi, maltańskimi, american blue i oczywiście archangielskim. Nazwę znaną dziś przyjęto dopiero w 1918 roku.
W czasie II wojny światowej większość angielskiej populacji kotów rosyjskich wyginęła. Próbę odnowienia rasy podjęto na początku lat 60. w Szwecji – łączono tam koty rosyjskie z syjamskimi i orientalnymi. Wskutek tych działań liczebność populacji wzrosła, ale rasa zaczęła się upodabniać do typu orientalnego. Kilka lat później grupa angielskich hodowców postanowiła odtworzyć dawnego kota rosyjskiego. W 1967 r. powołano Stowarzyszenie Hodowców Kota Rosyjskiego Niebieskiego, które rygorystycznie dbało o właściwy dobór reproduktorów, dzięki czemu dzisiaj możemy podziwiać tę rasę w jej pierwotnym kształcie.
W obecnej hodowli w obrębie ogólnego standardu i wzorca wyróżnia się trzy typy: skandynawski, amerykański i brytyjski. Każdy z nich wykształcił różne cechy. Najbardziej popularny w środowisku hodowców jest typ mieszany, łączący w sobie cechy różnych linii.
WYGLĄD
Kot rosyjski niebieski jest kotem średniej wielkości o smukłej sylwetce, ma stosunkowo długie nogi zakończone małymi owalnymi łapkami. Ciało o delikatnej kości, ma stosunkowo długi, zwężający się ogon i głowę w kształcie klina. Uszy są duże i szerokie u nasady oraz spiczaste na końcach. Nos oraz poduszki łapek – zgodnie ze standardem powinny być lawendowe. Charakterystyczne u kotów rosyjskich niebieskich jest ich futro. Jest jedyne i niepowtarzalne, niespotykane u innych ras (jedynie koty kartuskie mają podobne umaszczenie). Futerko kotów rosyjskich jest podwójne, co oznacza, że składa się z podszerstka tj. miękkiego, gęstego puchu oraz z szarego włosia z bezbarwnymi końcówkami. Dzięki temu połączeniu futro błyszczy się i daje efekt wysrebrzenia. Sierść w dotyku jest zawsze gruba i miękka. Kolor futra musi być jednolity, jednak w zależności od typu może być jasnoniebieski jak i ciemny.
Oczy kotów rosyjskich niebieskich są magnetyczne, posiadają głębie i szmaragdowy odcień, który idealnie współgra z pluszowym szaro-niebieskim futrem. U kotów rosyjskich oczy muszą być intensywnie zielone w kształcie migdała. W pierwszym etapie życia u kociaków oczy są niebieskie, dopiero w późniejszym okresie stają się żółtozielone. W trakcie dorastania (może to trwać nawet do drugiego roku życia) oko traci kolor żółty.
CHARAKTER
Charakter kota rosyjskiego niebieskiego urzeknie wszystkich, którzy lubią spokój i kota na kolanach. Jest on z natury bardzo spokojny, ale lubi też się aktywizować do zabawy w myśliwego. Od obcych trzyma się z daleka, jest dość powściągliwy i roztropny przy pierwszym kontakcie (cechy kota takie jak właśnie nieufność do obcych ma związek z tym, że w przeszłości padał on ofiarą myśliwych z powodu pięknego futra). Na wypracowanie bliższych relacji potrzebuje czasu. „Rusek” jest kotem dostojnym o łagodnym charakterze. W stosunku do ludzi są towarzyskie, przyjacielskie i niezwykle czułe. Uwielbiają zabawy z opiekunem. Mają jedną wspólną cechę z psiakami – wybierają i przywiązują się do jednego człowieka, któremu będą to szczególnie okazywać. Uczestniczą w życiu domowników, są bardzo ciekawe, ale przy tym nienachalne. Kot rosyjski niebieski to kot zarówno dla singla, jak i dla rodziny z dziećmi (odpowiednie podejście ze strony dzieci oraz młodzieży zapewni im poprawne kontakty).
Koty rosyjskie niebieskie są niesamowicie zwinne, poruszają się bardzo cicho. Mimo, że lubią zwiedzać każdy zakamarek mieszkania, rzadko zdarza im się coś zniszczyć. Wyjątkowa inteligencja kota rosyjskiego pozwala mu na nauczenie się prostych sztuczek, w tym aportowania. Koty rosyjskie są bardzo ciekawe wszystkiego co nowe. Lubią podróżować, idealnym rozwiązaniem są samochodowe szelki zamiast transportera pozwalające kotu na obserwację otoczenia.
PIELĘGNACJA
Pielęgnacja tej rasy jest prosta i przyjemna. Koty rosyjskie niebieskie ze względu na swoją krótką sierść nie potrzebują skomplikowanych zabiegów higienicznych. Wystarczy raz w tygodniu szczotkowanie oraz kontrola długości pazurów, sprawdzenie stanu oczu i zębów. Kąpiele są zbędne. Pozytywem regularności wyczesywania będzie słabe gubienie sierści w okresie sezonowej zmiany okrywy.
ZDROWIE
Koty rosyjskie niebieskie należą do długowiecznych i jeśli tylko nie mają problemów z nadprogramowymi kilogramami, to cieszą się dobrym zdrowiem i kondycją. Długość życia kota rosyjskiego niebieskiego to średnio od 13 do 20 lat. Dbając o ich zdrowie, dietę oraz aktywność fizyczną, możesz zapewnić kotu wiele cudownych lat. Koty rosyjskie niebieskie jako jedne z nielicznych nie są obciążone chorobami genetycznymi. Nie oznacza to jednak, że nie imają się ich choroby. Te koty, podobnie jak inne rasy kotów, mogą jednak chorować na choroby zakaźne, dlatego należy pamiętać o szczepieniach.